Kiedyś, razem z koleżanką robiłam projekt na temat legend miejskich.
Zdecydowanie najpopularniejszą jest historia o Slendermanie. Zapewne wielu z Was grało w tą grę :)
Jeszcze niedawno u nas w mieście krążyła plotka o kobiecie, która jechała autem i zobaczyła autostopowicza, który miał małą walizkę (jak biznesmen :)). Zatrzymała się i zaprosiła go do samochodu. Kiedy jechali, ten facet powiedział, że ładnie wyglądałaby w trumnie.
Ona się zatrzymała i powiedziała, że coś się stało z samochodem, więc on wyszedł, a ona mu odjechała. W domu zorientowała się, że zapomniał walizki i jak ją otworzyła, jej oczom ukazała się...
SIEKIERA!
Oczywiście to była tylko zmyślona historyjka, ale wiele osób się bało tego gościa.
Potem okazało się, że w wielu innych miastach mówili to samo...

Legendy miejskie są jak zwykle legendy, tylko trochę uwspółcześnione. Wiele tych historii jest nieprawdziwych.
Podejrzewam,  że znacie mit o Slendermanie, więc nie będę się na nim skupiać.
Chciałabym przedstawić trochę inne ,,historie".



 Robotnik oparty o betoniarkę wytrząsał sobie coś z butów. Zobaczył to jego kolega i pomyślał, że betoniarka ma przebicie i oparty o nią człowiek trzęsie się z powodu porażenia prądem. Aby ratować go i odłączyć od źródła prądu, kolega wziął łopatę i uderzył opierającego się w rękę, ręka została złamana. 
Legenda Polska znana już w latach 80.  Taka trochę bez sensu, ale ludzie w nią wierzyli.

[…] historia białej plamki na spodzie bułki z McDonalda — ponoć jest to znamię pozostawione po wstrzyknięciu do jej wnętrza środków przeciwwymiotnych.

W rzeczywistości taka plamka to pęcherzyk powietrza wytwarzający się podczas pieczenia. Co nie zmienia faktu, że w ,,restauracjach" typu fast food jest wiele syfu.

Smile.jpg jest obrazkiem mającym wywoływać u oglądających go koszmary i zmiany w zachowaniu. Mimo tego, iż nie ma na nim rzeczy przerażających, ludzie, którzy go widzieli, twierdzą, że wywołał u nich paniczny, chorobliwy wręcz strach. Nie wiadomo skąd się wziął, ani w jakim celu został stworzony. Przedstawia uśmiechniętego psa w ciemnym pokoju. Nowsza wersja obrazka, stworzona na fali popularności pierwowzoru, przedstawia psa innej rasy niż oryginał, i jest wykonana w dziwacznej kolorystyce.... 

Jest to zdjęcie przerażająco uśmiechającego się psa, w mrocznym pokoju. Obraz, który wstawię poniżej nie jest oryginałem, po pierwsze dlatego, że nie chce widzieć prawdziwego, a po drugie bardzo trudno go znaleźć, bo jest wiele podróbek.
Obraz jest o tyle przerażający, o ile podobno można od niego zwariować, co ilustruje przypadek niejakiej Mery, której życie zmienił ten właśnie obrazek.

Pierwsze dobrze udokumentowane i dyskutowane spotkanie pochodzi od reportera Briana Bethela z 1998 roku. W jego opowieści, dwoje dzieci (nie całkiem nastolatki, ale prawie) podeszło do niego, kiedy siedział w samochodzie zaparkowanym na parkingu. Z wyglądu, dzieci wyglądały normalnie, nosząc modne ubrania i miały bladooliwkową skórę. Zauważywszy, że to dwaj chłopcy, Bethel poczuł obezwładniający strach, który opisuje “Czułem jak uczucie <walcz albo uciekaj> nadchodzi. Coś, czułem to instynktownie, było nie tak, ale nie wiedziałem, czym mogłoby to być”.

Twierdząc, że są w drodze do kina, ale zapomnieli pieniędzy z domu, dwaj chłopcy poprosili Bethela o podwiezienie do domu. Kiedy Betel odmówił, dzieci wydawały się być zezłoszczone i cały czas prosiły o podwiezienie. Kiedy strach i panika rosły u Bethela, poczuł, że chce otworzyć drzwi. Jednakże, kiedy Betel zobaczył ich oczy, prymitywny strach wziął górę i go sparaliżował; dzieci miały czarne jak węgiel oczy, całkowicie pozbawione tęczówek i źrenic.

Jakby przeczuwając, że ich szansa dostania do samochodu maleje, dzieci stały się bardziej natarczywe I wymagające. Bethel był w stanie w końcu przemóc strach i odjechać. I pomimo iż jego historia brzmi jak z horroru, są inne sprawozdania, uwierzytelniające je.

Większość spotkań zachodzi w domach. Słychać pukanie do drzwi, a pod drzwiami stoi dziecko w wieku od 12-17 lat. Ubranie ma normalne i wydaje się całkiem zwykłe. Ale wtedy nagły strach i poczucie, że coś jest nie tak przychodzi. No i oczywiście, te oczy.

Czarnookie Dzieci zawsze będą prosić o wpuszczenie do domu. Będą twierdzić, że muszą skorzystać z telefonu, ponieważ się zgubiły lub zepsuł się im samochód. Czy ktoś kiedykolwiek wpuścił je do środka? Nie wiadomo. Prawie wszyscy ludzie, którzy mieli bliskie spotkanie z Czarnookimi Dziećmi, czuli obezwładniający strach i odmawiały pomocy lub wpuszczenia ich do środka. To tylko denerwuje dzieci, które zdają się tracić cierpliwość i nalegają na wpuszczenie ich do środka. Poza tym, nie opuszczą miejsca spotkania dopóki osoba, z którą mają kontakt nie zamknie drzwi lub nie odejdzie z miejsca spotkania.

Mam schizę...
Kurde...
Tzn. wiem, że to tylko legenda, no ale mimo wszystko to jest strasznie przerażające.
Jest jeszcze jedna sprawa.
Mianowicie, pewnie słyszeliście kiedyś o tramwaju widmo w polskich miastach.
Tutaj trochę na ten temat.
Temat sprzed 2 lat ma jednak racjonalne wyjaśnienie.
Muszę przyznać, że spodziewałam się czegoś bardziej tajemniczego.

Tramwaj widmo w czwartek wieczorem wyjechał z zajezdni w katowickim Zawodziu, pojechał na plac Wolności, zawrócił i na rynku skręcił na Rondo im. gen J. Ziętka. Do poniedziałku będzie się pojawiał po zmroku na torach między Bytomiem a Katowicami. Tajemnicę tramwaju widmo wyjaśnia Łukasz Kałębasiak, rzecznik Instytucji Kultury Katowice - Miasto Ogrodów. - Ghost Tram to wyjątkowy projekt przygotowany specjalnie dla Katowic przez niemieckiego artystę Mischę Kuballa. Jedni artyści pracują w drewnie, inni malują na płótnie, a Kuball tworzy za pomocą światła. W Toronto rozświetlał kolejne okna w wielkim wieżowców za pomocą windy i dwóch ludzi myjących okna. Zmienił nocny pejzaż Wuppertalu tworząc świetlne instalacje na fasadach wieżowców jednego z kampusów tamtejszego uniwersytetu. Dzięki światłom LED sprawił, że most w miejscowości Tokushima w Japonii falował w rytm własnej muzyki - wyjaśnia. To właśnie Miasto Ogrodów odpowiada za ten nietypowy projekt artystyczny. Kuballa na potrzeby katowickiego projektu w tramwaj widmo przemienił wagon 105 N. Po co? - Światło symbolizuje u niego radość, nadzieję, życie i ciepło. Dlatego Ghost Tram ma nie tyle straszyć, co rozjaśniać ulice Katowic i Górnego Śląska, dając nam odrobinę światła i ciepła na koniec zimy - tłumaczy Kałębasiak. 

Podejrzewam, że dzisiaj w nocy będę spać przy oświeconym świetle, bo tych legend jest multum.
Muszę dodać, że mieszkam w małej wiosce, gdzie było wiele ciekawych legend.
Na przykład:
Przed kapliczką stoi bardzo stary dom, w którym kiedyś mieszkał taki pan.
Podobno w piwnicy było drzewo o nazwie diablica, które w nocy piszczało. Jak byłam mała, chciałam szukać tego drzewa, ale mieszkał tam jego syn.
Poza tym, dawno temu mieszkała u nas czarownica, która mogła zsyłać klątwy na zwierzęta (np. krowy, żeby nie dawały mleka, a kury jajek).
Było ich jeszcze bardzo dużo.
Poza tym, w moim regionie bardzo rozpowszechnione są pogańskie demony, takie jak topielce czy nocnice. Znam wiele historii na ten temat, więc jeśli ktoś jest zainteresowany, może pisać :)

Jeśli Wy znacie jakieś ciekawe legendy miejskie- piszcie :)